Een leven lang leren? Over eigenwijsheid, formeel/informeel, onderwijs, trots en goede voornemens

“In totaal volgen ruim 1,7 miljoen Nederlanders in de leeftijd van 25 tot 65 jaar enige vorm van scholing.”

Deze zin uit dit artikel triggerde mij enorm! Want wat wordt hier nu mee bedoeld?

19% (bijna 1/5) van de volwassenen volgt een opleiding, cursus of workshop. Dit zijn dan 1,7 miljoen Nederlanders in de leeftijd van 25 tot 65. Dit is een forse stijging ten opzichte van 10 jaar geleden. Toen stond de teller op 16%. Nederland doet het op dit vlak goed in Europa. “Nederland voldoet hiermee al geruime tijd aan de Europese doelstelling voor leven lang leren van 2020, gesteld op 15 procent”, aldus het CBS. Het gemiddelde in de Europese Unie ligt op bijna 11 procent.

Hoera!!!! Toch????
Ik voel dat dit nieuws bij mij schuurt en het zet me aan het denken. Het nieuws wordt dan wel gebracht als een mooi resultaat, ik geloof er helemaal niets van dat ‘maar’ 1,7 miljoen mensen zich bezig houden met de eigen ontwikkeling en een leven lang leren. Ik lees het artikel nog eens en dan valt het kwartje. In dit artikel wordt onder ‘enige vorm van scholing’ alleen maar het volgen van een opleiding, cursus of workshop verstaan.

Is dit werkelijk nog hoe we vandaag de dag tegen ‘een leven lang leren ‘aankijken? Ik durf te beweren dat het werkelijke percentage mensen wat een leven lang leert, nog vele malen hoger ligt! Ongetwijfeld voor een groot deel onzichtbaar, en wellicht zelfs nog onbewust ook. Natuurlijk is het moeilijker om het informele leren in cijfers uit te drukken, maar als ik dit artikel lees lijkt het alsof we het formele leren nog steeds als enige vorm van leren zien.

In een andere krant lees ik een soortgelijk artikel en hierin kom ik ook te weten dat o.a de sector onderwijs een flinke bijdrage levert aan deze cijfers. Mooi zo, het mag wel eens gezegd worden hoe hard het onderwijs werkt aan de eigen professionalisering en ontwikkeling! Maar ook hierbij geldt dat deze cijfers zich alleen richten op het formele leren. Nu ken ik het onderwijs goed en heb ik niet goed zicht op wat er gebeurt in andere branches. Maar mogen we even heel trots zijn op onderwijzend Nederland die zich in deze tijden van het grote lerarentekort, hoge werkdruk en imagoprobleem altijd verder blijft professionaliseren en ontwikkelen?

En wat dus onzichtbaar is voor alle onderzoeken weet ik wel. Naast deze cijfers over het formele leren, wordt er binnen het onderwijs bij uitstek heel veel informeel geleerd. Zijn we ons wel goed genoeg bewust van de impact die het informele leren heeft? Wat zou er gebeuren wanneer we hier van onbewust, naar het bewust inzetten van informeel leren gaan? Wat zou de impact zijn op het leerrendement van een heel team?

Met de gedachtes van vandaag, weet ik mijn goede voornemen voor 2019: Maak al het leren zichtbaar! Het hoeft niet allemaal extra, een leven lang leren kan ook op de eigen werkplek tijdens het eigen werk!! Geen extra werkdruk maar leren integreren in het dagelijkse werk en informeel en formeel leren samen een plek laten geven binnen de professionele leergemeenschap.

En voor diegene die houdt van mooie cijfertjes…wedden dat we dan een Europees record scoren op het % van de lerende werknemers?